Verlies belangrijke spullen in Shengdu

We zijn nu enkele uren verder en ik zit terug aan de computer in het Chengdu Taiji Business Hotel. Het is nu 12u45 en we verzamelen hier straks om 18u30 geloof ik. Zonet ko/wa/men nog 2 medereizigers aan hieronder in de lobby. Ze hebben ook net uitgecheckt. De bagage staat hier onder in de lobby op ons te wachten tot straks onder een soort verzamelnet.
Ik ga verder waar ik in het vorig verslag gebleven was.
... De taxi zette me af aan het restaurant, ik betaalde en ging naar binnen. Er werd me een tafeltje gewezen achteraan in het nogal sjieke restaurant. Ik bekeek de kaart; de menu's zijn hier veelal voorzien van foto's van de gerechten, zodat het waarschijnlijk makkelijker is te kiezen. Ik liet de diensters voor mij bepalen wat lekker was en zat toen te wachten op de 1ste schotel. Ik had het tasje vast dat ik vorige week nog bij Fantasia in Genk gekocht had en dat ruim genoeg is om evt. ook andere documenten te bevatten. Maar mijn portefeuille zat er niet meer in! Paniek. Dat kon toch niet. Daarnet had ik de taxibestuurder nog betaald! Maar ... Ik stond op en begon verveeld te draaien. Ik haalde het tasje ondersteboven en de hele inhoud eruit. Maar geen portefeuille te bespeuren. Ik liet aan de bediening merken dat er een probleem was! Ondertussen liep ik terug naar voren in het restaurant en draaide zenuwachtig rond. Terug naar mijn plaats achterin om onder de tafel te kijken. Op de grond, naar voren, buiten werd het al donker. Waar de taxi me afgezet had, tussen het lage heggetje voor het restaurant. Ondertussen begon het het personeel ook te dagen. Verveeld zag ik hoe mijn eerste gerecht arriveerde en samen met het bestelde biertje op het tafeltje werd geplaatst. Ik probeerde na te denken en besefte in welke moeilijke situatie ik verzeild was geraakt. Ik haalde nog een naamkaartje van het hotel uit mijn draagtasje (dat ik ogenblikken voor ik vertrok mee had genomen aan de receptie) en toonde het aan de bediening. Probeerde duidelijk te maken dat ik in dat hotel verbleef en dat ik wou telefoneren naar de begeleider. Ondertussen kwamen een engelstalige westerling en een jonge, engelstalige Aziaat me proberen te helpen. Er werd getelefoneerd naar het hotel maar had erg weinig om mijn identiteit te bewijzen en duidelijk te maken dat ik behoorde tot de groep die slechts enkele uren eerder gearriveerd was in het hotel. Er werd me wat te drinken aangeboden en de jongere Aziaat zei me dat er iemand van het hotel onderweg was. Enkel een twintigtal minuten nog wachten? Ik probeerde te bedenken waar mijn portefeuille zou kunnen zijn. Ik herinnerde me de prijs van de rit en dat ik in mijn broekzak gezocht had naar dat muntstuk. Dan zou het kunnen dat ik mijn portefeuille voor eventjes op het dashboard had gelegd... En was vergeten op te nemen toen ik betaald had en de auto verliet...
Een jongere, vrouwelijke verantwwordelijke van het hotel arriveerde en we besloten min of meer naar het hotel terug te keren. Er zat nog een man van het hotel (of van het restaurant) in de auto. In het hotel aangekomen probeerde ik Rock Zhao, de Chinese begeleider, duidelijk te maken wat er precies gebeurd was. Middernacht reeds. Op zijn kamer probeerde hij vervolgens contact te leggen met de taxicentrale, die echter niet thuis gaf. We lieten ons vervolgens naar het dichstbijgelegen politiekantoor brengen per taxi. Van dan af voerde Zhao het woord. Halfuren gingen voorbij. We namen opnieuw een taxi naar het restaurant, dat inmiddels gesloten was. Er hangen blijkbaar veel camera's in het straatbeeld van een stad, maar niet op de plaats voor het restaurant waa