vanuit Pingyao.

Vanmorgen per trein in Pingyao beland. Gisteren, op de laatste (vrije) dag in Peking, zijn we per taxi met z'n zevenen de 'verboden stad' gaan bezoeken. Op het Tianamen-plein, dat opnieuw zwart zag van het volk, liggen een aantal bouwwerken, waaronder die 'verboden stad', de keizerlijke residentie van weleer. Onder een portret van Mao bevond zich de toegang. Bij het kopen van een kaartje aan de loketten, bemerkte ik het ontbreken van 1 van de 2 bankpassen die ik bijhad. Achteraf kwam nog alles goed; daarom nu (eerst) het ervaren van die verboden stad. Groots; de opeenvolging van de (binnen)pleinen lijkt wel oneindig. Er zouden zich zo'n 10000 vertrekken in bevinden, de lengte van het gebouw zou +- 1 km bedragen. Achteraf nog de keizerlijke schatten bezocht, die daar tentoongesteld worden. Hierna hebben Katrien en ik ons afgescheiden van de rest; Katrien - een Duitse lerares engels, spaans en frans uit Keulen - omdat ze't moe was, en ik vooral om mijn bankkaart te recupereren. Ik vermoedde immers dat ik te zeer ingenomen was om de 1000 yuan te tellen die ik die morgen afgehaald had aan de bankautomaat langs het hotel, waardoor ik mijn bankkaart uit het oog zou zijn verloren en deze dus opnieuw 'ingeslikt' zou zijn geweest. Achteraf hebben Katrien en ik geprobeerd om nog ergens te eten maar om zeven uur was't opnieuw verzamelen om de nachttrein naar Pingyao te nemen. Dit oude stadje, door de Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed, lag om +- 600 km verwijdered. We lagen per 6 in 2 aaneengrenzende compartimenten van een wagon. Om 22u gingen de lichten uit en om 6u kwam er opnieuw geluid uit de wanden van de trein. We werden dan vanmorgen per open wagentje-treintje naar het hotelletje in dit stadje vervoerd. Omdat de oneven groep uit meer vrouwen dan mannen bestaat, lijkt er telkens een probleem te bestaan vwb. de kamerindeling. Katrien heeft € 295,- meer betaald om een single-kamer te hebben; maar die vrouwen liggen nog liever met 3 samen op een kamer dan deze met een kerel te delen. Vandaar dat ik opnieuw een kamer alleen heb. Vandaag een vrije dag; ik ga wat foto's trekken in dit mooie stadje. Tot later.